Model z serii SUPER zrobiony jest głównie z metalu z elementami plastikowymi, wszystko to wykonane bardzo dokładnie z dużą dbałością o szczegóły.

Model SIKU oprócz perfekcyjnego wykonania i dbałości szczegóły, jest świetną interesującą, bardzo trwałą i wytrzymałą zabawką.


Bugatti Veyron 16.4 – najszybszy i jeden z najdroższych samochodów supersportowych na świecie, ze zmierzoną prędkością maksymalną 407,8 km/h. Do 100 km/h rozpędza się w 2,5 sekundy. Trafił do produkcji we wrześniu 2005. Produkowany jest przez koncern Volkswagen AG. Sprzedawany pod marką Bugatti (od 1998 Volkswagen jest właścicielem tej marki). Został nazwany na cześć kierowcy wyścigowego Pierre'a Veyrona, który wygrał 24-godzinny wyścig Le Mans w 1939, ścigając się dla firmy Bugatti. W 2009 roku wprowadzono do produkcji wersję Grand Sport ze zdejmowanym dachem.

W chwili wejścia na rynek, Bugatti Veyron był przez techników określany jako najszybszy seryjny samochód świata. Rekord ten jednak nigdy nie znalazł się w Księdze Rekordów Guinessa – od rozpoczęcia produkcji nie przeprowadzono oficjalnych testów (choć wielu dziennikarzy i techników udowodniło, że samochód rzeczywiście przekracza 400 km/h), natomiast w pierwszej połowie września 2007 nieoficjalny rekord Veyrona został pobity przez amerykański supersamochód SSC Ultimate Aero Twin Turbo. Jego prędkość maksymalna, będąca oficjalnym rekordem wśród samochodów produkowanych seryjnie, to 411,76 km/h. W 2010 rekord SSC Ultimate Aero Twin Turbo został pobity przez specjalną wersję Bugatti Veyrona o nazwie Super Sport, której prędkość maksymalna wynosi 431 km/h.
Spis treści

1 Historia
2 Dane techniczne
2.1 Osiągi
3 Inne modele
3.1 Bugatti Veyron Grand Sport
3.2 Bugatti Veyron GS Sang Bleu
3.3 Bugatti Veyron FBG Hermes
3.4 Bugatti Veyron Sang Noir
3.5 Bugatti Veyron Super Sport
4 Przypisy
5 Bibliografia
6 Linki zewnętrzne

Historia

Rozwój pojazdu rozpoczął się od zbudowania w roku 1999 samochodu koncepcyjnego ,,EB 18/3 Chiron". Po raz pierwszy pokazany na Targach Motoryzacyjnych w Tokio, wyglądem przypominał już ostateczną wersję produkcyjną samochodu. Główną różnicą było zastosowanie silnika W18 z trzema głowicami po 6 cylindrów każda. Veyron został zaprojektowany przez Hartmuta Warkussa z Volkswagena, zamiast Giorgetto Giugiaro, który projektował trzy wcześniejsze modele koncepcyjne Bugatti.

Prezes Volkswagena Ferdinand Piëch ogłosił produkcję Veyrona na Targach Motoryzacyjnych w Genewie w roku 2001. Zapewniano, że będzie to najszybszy, najmocniejszy i najdroższy samochód w historii. Zamiast silnika W18, model produkcyjny miał być napędzany silnikiem W16 w układzie podwójnego V. Jednostka ta, po raz pierwszy zastosowana w Bentleyu Hunaudières z 1999 roku, otrzymała cztery turbosprężarki, produkując deklarowaną moc 1001 KM (736 kW). Prędkość maksymalna Veyrona miała wynosić 406 km/h, a cena kształtować się na poziomie 1 miliona euro.

Rozwój trwał cały rok 2001, aż EB 16/4 Veyron otrzymał status "zaawansowanego konceptu". Pod koniec 2001 roku Bugatti ogłosiło, że samochód, oficjalnie nazwany Bugatti Veyron 16.4, wejdzie do produkcji w roku 2003. Jednakże w trakcie rozwoju napotykano na szereg poważnych problemów. Osiągnięcie wymaganej prędkości maksymalnej okazało się bardzo trudne – jeden prototyp został zupełnie zniszczony w wypadku, a inny wypadł z toru podczas publicznej demonstracji na torze wyścigowym Laguna Seca (Monterey, Kalifornia, USA). Ze względu na te i inne wydarzenia, termin wprowadzenia auta do produkcji seryjnej stale się opóźniał.

Jeszcze tego samego roku Piëch odszedł na emeryturę ze stanowiska prezesa Grupy Volkswagena. Zastąpił go Bernd Pischetsrieder. Nowy prezes niezwłocznie skierował projekt z powrotem do studia, aby wprowadzić poważne poprawki. W grudniu 2003 dotychczasowego szefa Bugatti, Neumanna zastąpił Thomas Bscher, i poważne modyfikacje zostały wprowadzone w Veyronie pod nadzorem byłego inżyniera VW i szefa inżynierów Bugatti – Wolfganga Schreibera.

Po wprowadzeniu samochodu do produkcji seryjnej, okazało się, że pomimo iż każdy Veyron jest sprzedawany po milion euro, produkcja jednego egzemplarza kosztuje około 6 mln euro. Nie jest to koszt wytworzenia pojedynczego samochodu, ale koszt całego przedsięwzięcia podzielony przez liczbę wyprodukowanych do tej pory egzemplarzy. Właśnie z powodu nierentowności projektu w kategoriach komercyjnych, mimo jego spektakularności, Jeremy Clarkson porównał Veyrona do Concorde'a.

Można przypuszczać, że minie wiele lat zanim koncern Volkswagen będzie w stanie ocenić, czy w przypadku Veyrona inwestycja w bardzo zaawansowane technologie się opłaciła. Jednym z kluczowych wskaźników będzie fakt, jak wiele z technologii wykorzystanych podczas konstruowania Veyrona, znajdzie zastosowanie w masowej produkcji samochodów.

W czerwcu 2011 roku. Firma Bugatti ogłosiła zakończenie produkcji modelu Veyron 16.4 w wersji coupé. Przez 7 lat produkcji powstało zaledwie 300 sztuk tego supersamochodu w kilku rożnych odmianach. Na rynku nadal będzie oferowany Veyron Grand Sport Roadster.
Dane techniczne
Marka i model Bugatti Veyron
Lata produkcji: od 2005
Liczba egzemplarzy do 2008 roku: 349 sztuk
Cena podstawowa: 974 940 EUR
Typ silnika: umieszczony centralnie, 2x2 DOHC 64-zaworowy
4 katalizatory, układ wydechowy wykonany w całości z aluminium.
Silnik: W16, 15°/90°, cztery turbosprężarki, 4 zawory na cylinder
aluminiowy blok i głowice, bezpośredni wtrysk paliwa, 4 chłodnice cieczy, 1 chłodnica oleju silnikowego
Pojemność skok cm³: 7993 cm³ (8.0 litrów)
Średnica cylindra x skok tłoka (mm): 86 × 86,05 mm
Moc maksymalna: 1001 i 1200 KM przy 6000 obr/min
Moc z 1000 cm³ (KM): 125,1 KM
Stosunek mocy do masy: 530,2 KM/t
Max. moment obrotowy: 1250 i 1500 Nm przy 2200-5500 obr/min
Stopień sprężania: 9,0 : 1
Skrzynia biegów / przełożenia: 7-biegowa DCT, napęd 4x4 – Haldex
1 – 3.176:1, 2 – 2.263:1, 3 – 1.667:1, 4 – 1.290:1, 5 – 1.057:1, 6 – 0.878:1, 7 – 0.795:1, wsteczny – 3.579:1.
Układ hamulcowy: karbonowo-ceramiczne hamulce tarczowe, wentylowane, ABS
Średnica tarcz – przód: Ø 400 mm / tył: Ø 380 mm
Karoseria / nadwozie: Wykonane z włókna węglowego, aluminium, magnezu, stali, tytanu oraz włókna szklanego
Rozstaw osi: 2710 mm
Rozstaw kół przód / tył: 1723 / 1632 mm
Opony: Felgi – aluminiowe
Opony – Michelin – przód: 265–680 ZR 500A/tył: 365–710 ZR 540A
Z indeksem prędkości pow. 400km/h
Wymiary długość x szerokość x wysokość: 4462 × 1998 x 1159 mm
Zbiornik paliwa: 100 l
Masa własna: 1888 kg
Prędkość maksymalna: 407,8 km/h
Droga hamowania
100 – 0 31,4 m
200 – 0 126 m
300 – 0 283 m
400 – 0 540 m
Przyspieszenie
0 – 100 km/h: 2,5 s
0 – 160 km/h: 4,5 s
0 – 200 km/h: 7,3 s
0 – 300 km/h: 16,7 s
0 – 400 km/h: 55,6 s
Zużycie paliwa na 100 km
Cykl miejski: 40,4 l
Cykl pozamiejski: 14,7 l
Cykl mieszany: 24,1 l
Przy prędkości maksymalnej: 125 l
Osiągi

Prędkość maksymalna początkowo miała wynosić 406 km/h, jednak egzemplarze testowe były niestabilne przy tak wielkiej prędkości, co wymusiło przeprojektowanie aerodynamiki auta. W maju 2005 prototypowy Veyron, testowany na torze Volkswagena niedaleko Wolfsburga w Niemczech osiągnął elektronicznie ograniczoną prędkość 400 km/h. W październiku 2005, redaktor magazynu Top Gear James May, testował ostateczną wersję Veyrona. W tym teście, na torze testowym Volkswagena Ehra-Lessien, pojazd osiągnął prędkość maksymalną 407,8 km/h.
Bugatti Veyron

Bugatti Veyron przyspiesza od 0 do 100 km/h w 2,5 sekundy. Prędkości 200 i 300 km/h osiąga odpowiednio w 7,3 i 16,7 sekund. Te osiągi czynią Veyrona obok Dauera Le-Mans 962 najszybciej przyspieszającym samochodem seryjnym w historii. Spalanie ma także najwyższe ze wszystkich produkcyjnych aut, zużywając średnio 40,4 l paliwa na 100 km w cyklu miejskim i 24,1 l/100 km w cyklu mieszanym, a na trasie 14,7 l. Przy maksymalnej prędkości samochód spala ok. 125 l/100 km – a to oznacza, że jego 100 litrowy zbiornik wystarcza na niespełna 12 minut jazdy (albo na przejechanie około 80 km). Prędkość maksymalna przy ustawieniach do jazdy codziennej to 375 km/h. Gdy samochód przekroczy 220 km/h, hydraulika obniża samochód aż prześwit zmniejszy się do 8,9 cm. Jednocześnie wysuwa się tylne skrzydło ze spojlerem. To tryb jazdy codziennej, w którym tylne skrzydło zapewnia potężną siłę docisku do podłoża (3425 N), pomagającą utrzymać samochód na drodze. Tryb jazdy z maksymalną prędkością (407,8 km/h), bez ogranicznika prędkości , jest możliwy jedynie po zdjęciu jej blokady, poprzez przekręcenie kluczyka w zamku znajdującym się w futrynie drzwi kierowcy. Czynność tą można wykonać wyłącznie podczas postoju, ponieważ wymaga ona wyjęcia kluczyka ze stacyjki, co uniemożliwia jej wykonanie w trakcie jazdy. W trybie z odblokowanym ogranicznikiem prędkości maksymalnej tylny spojler nie wysuwa się, przednie dyfuzory się zamykają, a prześwit zmniejsza się ze standardowych 12,4 do 6,6 cm. Funkcję tę ograniczono elektronicznie, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzenia opon.

W Veyronie zastosowano wyjątkowe nawiercane i wentylowane tarcze hamulcowe z włókna węglowego, które zasysają zimne powietrze aby zredukować fading. Każdy zacisk hamulcowy ma osiem tytanowych tłoczków. Bugatti twierdzi, że samochód hamuje z opóźnieniem 1,3 g (12,75 m/s²) na drogowych oponach. Prototypy poddawano testom powtarzającego się hamowania z opóźnieniem 1 g, hamując z 320 do 80 km/h bez fadingu. Biorąc pod uwagę potężne przyspieszenie samochodu, taki test mógł być przeprowadzany co 22 sekundy. Przy prędkościach ponad 220 km/h tylne skrzydło zachowuje się jak hamulec aerodynamiczny, ustawiając się pod kątem 70° w ciągu 0,4 sekundy od naciśnięcia na pedał hamulca. Zapewnia ono opóźnienie podczas hamowania dochodzące do 0,6 g (5,88 m/s²). Bugatti twierdzi, że pojazd jest w stanie się całkowicie zatrzymać z prędkości maksymalnej w czasie poniżej 10 sekund. Co ciekawe, siła hamowania jest tak równo rozkładana na każde koło, że samochód nie zboczy z toru jazdy, gdy kierowca puści kierownicę, nawet hamując z prędkości bliskiej maksymalnej[1].